Τα αντισώματα, που ονομάζονται επίσης ανοσοσφαιρίνες (Ig), είναι γλυκοπρωτεΐνες που συνδέονται ειδικά με αντιγόνα.
 
Το συμβατικό παρασκεύασμα αντισωμάτων παράγεται με ανοσοποίηση ζώων και συλλογή αντιορού.Επομένως, ο αντιορός περιέχει συνήθως αντισώματα έναντι άλλων άσχετων αντιγόνων και άλλων πρωτεϊνικών συστατικών στον ορό.Τα γενικά μόρια αντιγόνου περιέχουν ως επί το πλείστον πολλαπλούς διαφορετικούς επιτόπους, επομένως τα συμβατικά αντισώματα είναι επίσης ένα μείγμα αντισωμάτων έναντι πολλών διαφορετικών επιτόπων.Ακόμη και τα συμβατικά αντισώματα ορού που στρέφονται κατά του ίδιου επιτόπου εξακολουθούν να αποτελούνται από ετερογενή αντισώματα που παράγονται από διαφορετικούς κλώνους Β κυττάρων.Επομένως, τα συμβατικά αντισώματα ορού ονομάζονται επίσης πολυκλωνικά αντισώματα ή πολύκλωνα αντισώματα για συντομία.
 
Το μονοκλωνικό αντίσωμα (μονοκλωνικό αντίσωμα) είναι ένα εξαιρετικά ομοιόμορφο αντίσωμα που παράγεται από έναν κλώνο κυττάρων Β και στρέφεται μόνο εναντίον ενός συγκεκριμένου επιτόπου.Συνήθως παρασκευάζεται με τεχνολογία υβριδώματος—η τεχνολογία αντισωμάτων υβριδώματος βασίζεται στην τεχνολογία σύντηξης κυττάρων, συνδυάζοντας Β κύτταρα με την ικανότητα να εκκρίνουν συγκεκριμένα αντισώματα και κύτταρα μυελώματος με άπειρη ικανότητα ανάπτυξης σε υβριδώματα Β-κυττάρων.Αυτό το κύτταρο υβριδώματος έχει τα χαρακτηριστικά ενός γονικού κυττάρου.Μπορεί να πολλαπλασιάζεται επ' αόριστον και αθάνατα in vitro όπως τα κύτταρα του μυελώματος και μπορεί να συνθέσει και να εκκρίνει συγκεκριμένα αντισώματα όπως τα λεμφοκύτταρα του σπληνός.Μέσω της κλωνοποίησης, μπορεί να ληφθεί μια μονοκλωνική γραμμή που προέρχεται από ένα απλό κύτταρο υβριδώματος, δηλαδή μια κυτταρική σειρά υβριδώματος.Τα αντισώματα που παράγει είναι αντισώματα υψηλής ομοιογένειας έναντι του ίδιου αντιγονικού καθοριστή, δηλαδή των μονοκλωνικών αντισωμάτων.
 
Τα αντισώματα υπάρχουν ως ένα ή περισσότερα μονομερή σχήματος Υ (δηλ. μονοκλωνικά αντισώματα ή πολυκλωνικά αντισώματα).Κάθε μονομερές σχήματος Υ αποτελείται από 4 πολυπεπτιδικές αλυσίδες, συμπεριλαμβανομένων δύο πανομοιότυπων βαριών αλυσίδων και δύο πανομοιότυπων ελαφρών αλυσίδων.Η ελαφριά και η βαριά αλυσίδα ονομάζονται ανάλογα με το μοριακό τους βάρος.Η κορυφή της δομής σχήματος Υ είναι η μεταβλητή περιοχή, η οποία είναι η θέση δέσμευσης αντιγόνου.(Απόσπασμα από το Detai Bio-Monoclonal Antibody Concept)
 
Δομή αντισωμάτων
Βαριά αλυσίδα
Υπάρχουν πέντε τύποι βαριών αλυσίδων Ig θηλαστικών, που ονομάζονται με τα ελληνικά γράμματα α, δ, ε, γ και μ.Τα αντίστοιχα αντισώματα ονομάζονται IgA, IgD, IgE, IgG και IgM.Οι διαφορετικές βαριές αλυσίδες διαφέρουν σε μέγεθος και σύνθεση.Τα α και γ περιέχουν περίπου 450 αμινοξέα, ενώ τα μ και ε περίπου 550 αμινοξέα.
Κάθε βαριά αλυσίδα έχει δύο περιοχές: τη σταθερή περιοχή και τη μεταβλητή περιοχή.Όλα τα αντισώματα του ίδιου τύπου έχουν την ίδια σταθερή περιοχή, αλλά υπάρχουν διαφορές μεταξύ αντισωμάτων διαφορετικών τύπων.Οι σταθερές περιοχές των βαριών αλυσίδων γ, α και δ αποτελούνται από τρεις περιοχές Ig σε σειρά, με μια περιοχή άρθρωσης για να αυξάνει την ευελιξία της.οι σταθερές περιοχές των βαρέων αλυσίδων μ και ε αποτελούνται από 4 περιοχές Ig.Η μεταβλητή περιοχή της βαριάς αλυσίδας του αντισώματος που παράγεται από διαφορετικά Β κύτταρα είναι διαφορετική, αλλά η μεταβλητή περιοχή του αντισώματος που παράγεται από το ίδιο Β κύτταρο ή κυτταρικό κλώνο είναι η ίδια και η μεταβλητή περιοχή κάθε βαριάς αλυσίδας έχει μήκος περίπου 110 αμινοξέα., Και σχηματίστε έναν ενιαίο τομέα Ig.
 
Ελαφριά αλυσίδα
Υπάρχουν μόνο δύο τύποι ελαφρών αλυσίδων στα θηλαστικά: ο τύπος λάμδα και ο τύπος κάπα.Κάθε ελαφριά αλυσίδα έχει δύο συνδεδεμένους τομείς: μια σταθερή περιοχή και μια μεταβλητή περιοχή.Το μήκος της ελαφριάς αλυσίδας είναι περίπου 211~217 αμινοξέα.Οι δύο ελαφριές αλυσίδες που περιέχονται σε κάθε αντίσωμα είναι πάντα οι ίδιες.Για τα θηλαστικά, η ελαφριά αλυσίδα σε κάθε αντίσωμα έχει μόνο έναν τύπο: κάπα ή λάμδα.Σε ορισμένα κατώτερα σπονδυλωτά, όπως τα χόνδρινα ψάρια (χόνδροι ψάρια) και τα οστεώδη ψάρια, απαντώνται επίσης και άλλοι τύποι ελαφρών αλυσίδων όπως ο τύπος iota (iota).
 
Τμήματα Fab και Fc
Το τμήμα Fc μπορεί να συνδυαστεί απευθείας με ένζυμα ή φθορίζουσες βαφές για την επισήμανση αντισωμάτων.Είναι το τμήμα όπου το αντίσωμα πριτσίνια στην πλάκα κατά τη διαδικασία ELISA, και είναι επίσης το μέρος όπου το δεύτερο αντίσωμα αναγνωρίζεται και δεσμεύεται σε ανοσοκαθίζηση, ανοσοστύπωση και ανοσοϊστοχημεία.Τα αντισώματα μπορούν να υδρολυθούν σε δύο τμήματα F(ab) και ένα τμήμα Fc από πρωτεολυτικά ένζυμα όπως η παπαΐνη, ή μπορούν να διασπαστούν από την περιοχή άρθρωσης με πεψίνη και να υδρολυθούν σε ένα τμήμα F(ab)2 και ένα τμήμα Fc.Τα θραύσματα αντισωμάτων IgG είναι μερικές φορές πολύ χρήσιμα.Λόγω της έλλειψης του τμήματος Fc, το τμήμα F(ab) δεν θα κατακρημνιστεί με το αντιγόνο, ούτε θα συλληφθεί από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος σε μελέτες in vivo.Λόγω των μικρών μοριακών θραυσμάτων και της έλλειψης λειτουργίας διασύνδεσης (λόγω της έλλειψης τμήματος Fc), το τμήμα Fab χρησιμοποιείται συνήθως για ραδιοσήμανση σε λειτουργικές μελέτες και το τμήμα Fc χρησιμοποιείται κυρίως ως παράγοντας αποκλεισμού στην ιστοχημική χρώση.
 
Μεταβλητές και σταθερές περιοχές
Η μεταβλητή περιοχή (περιοχή V) βρίσκεται στο 1/5 ή 1/4 (που περιέχει περίπου 118 υπολείμματα αμινοξέων) της αλυσίδας Η κοντά στο Ν-άκρο και το 1/2 (που περιέχει περίπου 108-111 υπολείμματα αμινοξέων) κοντά στο Ν-άκρο της αλυσίδας L.Κάθε περιοχή V έχει έναν πεπτιδικό δακτύλιο που σχηματίζεται από δισουλφιδικούς δεσμούς εντός της αλυσίδας και κάθε πεπτιδικός δακτύλιος περιέχει περίπου 67 έως 75 υπολείμματα αμινοξέων.Η σύνθεση και η διάταξη των αμινοξέων στην περιοχή V καθορίζουν την ειδικότητα δέσμευσης αντιγόνου του αντισώματος.Λόγω των συνεχώς μεταβαλλόμενων τύπων και αλληλουχίας αμινοξέων στην περιοχή V, μπορούν να σχηματιστούν πολλά είδη αντισωμάτων με διαφορετικές εξειδικεύσεις αντιγόνου σύνδεσης.Οι περιοχές V της αλυσίδας L και H αλυσίδας ονομάζονται VL και VH, αντίστοιχα.Σε VL και VH, η σύνθεση και η αλληλουχία αμινοξέων ορισμένων τοπικών περιοχών έχουν υψηλότερο βαθμό διακύμανσης.Αυτές οι περιοχές ονομάζονται υπερμεταβλητές περιοχές (HVR).Η σύνθεση και η διάταξη των αμινοξέων των μη-HVR τμημάτων στην περιοχή V είναι σχετικά συντηρητικές, η οποία ονομάζεται περιοχή πλαισίου.Υπάρχουν τρεις υπερμεταβλητές περιοχές στο VL, που συνήθως εντοπίζονται στα υπολείμματα αμινοξέων 24 έως 34 και 89 έως 97 αντίστοιχα.Τα τρία HVR των VL και VH ονομάζονται HVR1, HVR2 και HVR3, αντίστοιχα.Η έρευνα και η ανάλυση της περίθλασης κρυστάλλων ακτίνων Χ απέδειξε ότι η υπερμεταβλητή περιοχή είναι πράγματι το μέρος όπου δεσμεύεται το αντιγόνο του αντισώματος, επομένως ονομάζεται περιοχή προσδιορισμού συμπληρωματικότητας (CDR).Τα HVR1, HVR2 και HVR3 των VL και VH μπορούν να ονομαστούν CDR1, CDR2 και CDR3 αντίστοιχα.Γενικά, το CDR3 έχει υψηλότερο βαθμό υπερμεταβλητότητας.Η υπερμεταβλητή περιοχή είναι επίσης η κύρια θέση όπου υπάρχουν οι ιδιοτυπικοί καθοριστικοί παράγοντες των μορίων Ig.Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλυσίδα Η παίζει πιο σημαντικό ρόλο στη σύνδεση με το αντιγόνο.
Η σταθερή περιοχή (περιοχή C)βρίσκεται στα 3/4 ή 4/5 (περίπου από το αμινοξύ 119 έως το C τερματικό) της αλυσίδας Η κοντά στο C άκρο και το 1/2 (περιέχει περίπου 105 υπολείμματα αμινοξέων) κοντά στο C άκρο της L αλυσίδας.Κάθε λειτουργική περιοχή της αλυσίδας Η περιέχει περίπου 110 υπολείμματα αμινοξέων και περιέχει έναν πεπτιδικό δακτύλιο που αποτελείται από 50-60 υπολείμματα αμινοξέων που συνδέονται με δισουλφιδικούς δεσμούς.Η σύσταση και η διάταξη αμινοξέων αυτής της περιοχής είναι σχετικά σταθερές στην ίδια ζωική Ig ισοτύπου L αλυσίδα και στον ίδιο τύπο Η αλυσίδα.Το ίδιο, μπορεί να συνδεθεί ειδικά μόνο με το αντίστοιχο αντιγόνο, αλλά η δομή της περιοχής C του είναι η ίδια, έχει δηλαδή την ίδια αντιγονικότητα.Το δευτερογενές αντίσωμα (ή αντι-αντίσωμα) αλόγου κατά της ανθρώπινης IgG μπορεί να συνδυαστεί με τα δύο Παρουσιάζεται συνδυασμός αντισωμάτων (IgG) έναντι διαφορετικών εξωτοξινών.Αυτή είναι μια σημαντική βάση για την παρασκευή δευτερογενών αντισωμάτων και την εφαρμογή φλουορεσκεΐνης, ισοτόπων, ενζύμων και άλλων επισημασμένων αντισωμάτων.
 
 
Σχετικά προϊόντα:
Κιτ Cell Direct RT-qPCR